برنامه ثریا در ویژه برنامه خود با موضوع عمران و معماری اسلامی ایرانی، به موضوع شهر مقدس مشهد پرداخت
چندی پیش در روزنامه همشهری، خبر احداث مسجدی در بوستان ولایت درج شد که به
دلیل بهره گیری از فرم هایی ماسونی و غیر مانوس برای گنبد و مناره خود،
مورد انتقاد بسیاری قرار گرفت.
حرم آستان قدس رضوی، این روزها در محاصره برجهایی است که با شکستن خط آسمان حرم، حریم آن را شکسته اند و صد افسوس که مسوولین کشور همت مضاعفی برای حمایت از آن حرم ندارند!
مجلس شورای اسلامی ما از همه چیز به اهرام مصر شبیهتر شده است. البته با این تفاوت که کنار مجلس ما عکس برداری ممنوع است.
در دوره گفتگوی تمدنها ابتدا فلاسفهشان در ایران به تبیین این فلسفه
پرداختهاند و حالا امروز از فرایند طراحی معمارانى چون آیزنمن، تبیین
مىکنند که چگونه از فلسفه خاص دیکانستراکشن، معمارى دیکانستراکشن را
مىشود طراحى کرد.
در روزهای گذشته شاهد حضور آخیم منگز (معمار پست مدرن آلمانی) در تهران بودیم و از سوی دیگر، 23 و 24 اردیبهشت ماه سال جاری، قرار بود کشورمان میزبان یک هیئت چهار نفره از معماران و منتقدان آمریکایی به نام پیتر آیزنمن، سینثیا دیویدسن(همسر آیزنمن)، مارتا نوواک و ایمان انصاری باشد؛ و ضمن بررسی کارهای آیزنمن، این نشست "هدفمند" و "دوسویه" برای تعامل ایران و جهان[1] در زمینه معماری و فرهنگ برگزار شود. که این همایش با وجود برنامه ریزی های جدی، لغو شد. اما باطن این تعاملات، از درون پابرجاست، و با تلاش معماران وطنی، به صورت مستمر شاهد دیپلماسی معماری غرب در تهران هستیم.
علیرغم بتِ خوشتراشی که اساتید دانشگاه ما، از آخیم منگِز در ذهن جامعه معماری ساختهاند؛ وی تاکنون هیچ بنای معماری قابل اعتنایی طراحی و اجرا نکرده است و حتی در غرب هم آش دهانسوزی نیست. او بیشتر به فعالیتهای تئوریک در حوزه معماری مشغول است اما در جامعه معماری ما، درک ویژهای از عقبه بافتهایی که آخیم منگِز طراحی نموده وجود ندارد و صرفا بر اساس قاعده آشناییزدایی جذب حس بدیع آن می شوند.
خبرهای خوبی از خانه پدری شهید محمدجواد تندگویان، وزیر نفت کابینه شهید رجایی، شنیده نمی شود. پس از اینکه خبر و عکس هایی از تخریب خانه و حضور معتادان در آن منتشر شد، حالا گفته می شود دزدها هر شب سراغ خانه می آیند و حتی به در و پنجره هایش هم رحم نمی کنند. خانه ای که قرار بود موزه شخصی شهید تندگویان باشد!